Het dodelijke kapseizen van de kano slaat emotioneel volledig uit elkaar: "Ik kan de beelden niet zien."

Met een gebroken stem, mijn hart in mijn keel en een knoop in mijn maag. Voor Luis González, medisch directeur van het Insular Hospital van El Hierro, klinken de woorden als die van iemand die emotioneel wordt en er niet onderuit kan komen. "Ik heb de beelden niet meer kunnen zien, ik wil het moment niet opnieuw beleven." Hij geeft toe dat hij gebroken is.

Hij en zijn team behandelden overlevenden bij de kade van La Restinga nadat een kano was gekapseisd toen de boot op het punt stond van boord te gaan bij de reddingsboot. "We hadden een vijfjarig meisje, geïntubeerd, met een infuus. We wisten dat de kans klein was dat ze het zou overleven, maar we hebben haar toch in de ambulance gelegd en alles gedaan wat we konden," maar helaas "overleed ze onderweg." Afscheid moeten nemen van zo'n jong meisje is slechts een van de vele emotionele schokken die de bevolking en professionals op El Hierro te verduren krijgen. Toen we bij de kade aankwamen, klonk er geschreeuw en renden er mensen rond. We wisten dat het er slecht uitzag.

Terwijl hij probeert zijn emoties te bedwingen, bekent hij dat gisteren "een dag was vol tranen, pijn, verdriet, nood, hopeloosheid, hulpeloosheid... een vreselijk gevoel." Hij ervaart met eigen ogen de ontworteling van de 152 mensen die weigerden de haven te verlaten, terwijl ze wachtten om hun vriend of familielid te zien die verdwaald was in de chaos van de platgereden kano. "Ze vertrokken van huis met de droom om er te komen, maar ze zijn er nooit aangekomen", althans zeven van hen, hoewel ze zich al op enkele meters afstand bevonden van de Europese bodem waar ze meerdere dagen op zee hadden doorgebracht.

"Ik was met een ander kind en mijn klasgenoot hield de telefoon aan mijn oor. Alleen al door naar me te luisteren, wist de psycholoog dat ze moest komen," want hoewel haar team professioneel is, "zijn we ook maar mensen." De 15 spoedbedden in het kleine ziekenhuis zaten vol en het gevoel was dat 'iedereen erg ziek was'. Ze gaven prioriteit aan de kinderen, 19 meisjes en 10 jongens, die 'gek' waren.

Het medische team van El Hierro is gewend aan gevallen van uitdroging, maagzweren en spierblessures door de lange stilstand, en zelfs aan het vinden van doden aan boord, "maar zeven doden tegelijk in slechts enkele minuten, een gelijktijdige dood zoals deze, is een primeur."

Dit drama komt pijnlijk vaak voor, omdat het om een ​​heel gevoelige manoeuvre in het reddingsproces gaat. Maar ‘het is vlak voor onze neus gebeurd, we hebben het gezien’, en dat laat sporen na. De ervaring heeft haar geleerd dat ‘huilen nodig is’, omdat je ook de pijn met je meedraagt, net als dat overweldigende gevoel van ‘wat als ik het anders had gedaan’, dat als een last op je drukt.

De migranten arriveren "als verwelkte bloemen, soms kunnen ze zelfs hun armen of benen niet meer bewegen", maar zodra ze weer gehydrateerd zijn, "is het alsof ze herboren worden".

Hij geeft toe dat hij "eeuwig trots en tevreden" is met het werk dat is verricht, niet alleen in reactie op deze tragedie, maar ook in zijn dagelijks leven. "Ze hebben er alles aan gedaan", zei hij, want toen hij de telefoon opnam nadat hij van de schipbreuk had vernomen, "kwamen zelfs collega's die op vakantie waren."

Zij waren niet de enigen. De inwoners van La Restinga, een kleine gemeenschap van ongeveer 500 mensen, hoorden de kreten en sloegen op de vlucht. De teamleden van de Maritieme Redding, "de engelen van de zee" zoals Luis ze noemt, sprongen zonder er twee keer over na te denken in het water. Ze reageerden binnen enkele seconden en redden levens. Duikers van lokale clubs doken ook onder de boot om te zoeken naar overlevenden. Ze haalden er 10 levend en 5 dood uit het water.

De Gezondheidsdienst van de Canarische Eilanden heeft aan ABC bevestigd dat het met alle getroffenen goed gaat en dat alle patiënten die in het Virgen de Los Reyes-ziekenhuis in El Hierro zijn opgenomen, inmiddels zijn ontslagen. "Het is goed nieuws", zegt hij ondanks alle ontzetting die hij voelt, want de tragedie had nog erger kunnen zijn.

Op medisch of gezondheidszorgniveau is het onze taak om patiënten zo goed en met waardigheid te behandelen. Het echte probleem ligt namelijk ver van de Canarische Eilanden. Om te voorkomen dat een dergelijke tragedie zich nogmaals voordoet, kunnen we er alleen voor zorgen dat ze veilig kunnen komen, en niet per kano.

Luis vindt het "onmenselijk" dat dit gebeurt en dat er geen daadkrachtige reactie is om deze tragedie te stoppen. Hoewel hij weet dat er al het mogelijke is gedaan, geeft hij toe dat de situatie frustrerend is, omdat deze in handen is van politici die geen overeenstemming kunnen bereiken.